رهبری حکیمانه امام
مشکل ترین بخش از رهبری حکیمانه امام، بعد از پیروزی انقلاب بود؛ ایشان باید هم با شرارتهای داخلی و خارجی مبارزه می کردند و هم با تدبیر و حکمت، کشور را اداره می کردند و با شیوه های بسیار موفق توانستند کشور را از خطر تجزیه و جنگ داخلی که ممکن بود کشور و انقلاب را نابود کند نجات دهند.
در شرایطی که امام متّکی به حزب مشخصی نبودند و افراد تعلیم دیده سیاسی، و یا تجربه حکومت را نداشتند و در شرایطی که نظام مدیریت کشور از هم پاشیده بود، امام با رهبری حکیمانه کشور را آرام نگه داشتند و اشرار را که به صورت گروهکهای مسلّح به جان مردم افتاده بودند یا از صحنه بیرون کردند و یا به تسلیم واداشتند و این اوج مدیریت یک رهبر است.
[[page 243]]امام به هنگام مبارزه با اشرار داخلی و خارجی و دفاع مقدّس، مظاهر عالی دموکراسی، مانند انتخابات را برگزار کردند و برای دوران پس از رحلت خود نیز رهبری را به دست حضرت آیت اللّه خامنه ای، صالح ترین روحانی و صالح ترین شاگرد خود سپردند، و امروز می بینیم کشور با همان شیوه و طریق و با همان افکار و اندیشه های امام راحل اداره می شود.
[[page 244]]