بعد از عملیات کربلای 1 خدمت حضرت امام رسیدیم. محل ملاقات همان اتاق ساده و محقری بود که آن بزرگوار معمولاً آنجا می نشستند، با آن بالکن بسیار کوچک. تعجب آور بود که آن وجود شریف با حالیکه همیشه در آن مکان حضور داشتند، اما صحبت و کلامشان جوری بود که گویی در صحنه های جنگ حضور داشته اند. در همان جلسه فرمودند که شما دشمن را رها نکنید. «شما در جبهه ها هیچ نگذارید آرامش پیدا کند دشمن» ولو با عملیات ایذائی هم که شده است او را آزاد نگذارید که به تجهیز خود و تجدید قوا خواهد پرداخت. البته این مساله توسط فرماندهان جدی گرفته شد و تاثیرات مطلوبی را به دنبال داشت.
[[page 137]]