لذت دیدار امام قابل توصیف نیست. گر چه همه ما با توجه به سن و سال آن بزرگوار تصمیم داشتیم که در ملاقات ها این موضوع را در نظر داشته باشیم امّا در حضور ایشان گویی همه را فراموش می کردیم. ما که دلمان نمی خواست
[[page 138]]این جلسات به انتها برسد. احساس می کردیم که حضرت امام با توجه به لطفی که به رزمندگان دارند، برای به پایان بردن جلسات شتابی ندارند. موقعی که بچه ها را می دیدند، خندۀ عجیبی بر چهره اشان نقش می بست و بسیار خوشحال می شدند. شادی ملاقات کنندگان را خدا می داند که در چه حدی بود. آنها از این که فرماندهی با این خصوصیات و با این محبوبیت را در میان خود دارند، سر از پا نمی شناختند. فرماندهی که واقعاً در دنیا نظیر ندارد و با صداقت و صفا با مردم خود حرف می زند.
[[page 139]]
[[page 140]]