9
امر به معروف
امام باقر علیه السلام:
«إنَّ الأمرَ بِالمَعروفِ وَالنَّهیَ عَنِ المُنکَرِ سَبیلُ الأنبیاءِ و مِنهاجُ الصُّلَحاءِ».
فرمان دادن به خوبی و بازداشتن از زشتی، راه پیامبران است و شیوۀ نیکوکاران.
***
هرگاه شرایط نهی ازمنکروامر به معروف وجود داشت، امام بی درنگ وظیفه خود را انجام می دادند. پس از فوت آیة الله کاشانی، عده ای از اقشار مختلف مردم تهران برای دیدن حضرت امام به قم آمدند. آنها با صدای بلند می گفتند: «الکاشانی رَجَع الینا مرجعاً» یعنی اگر کاشانی به رحمت خدا رفته است، ولی به جای ایشان خمینی به ما برگشت و در واقع فردی به ما داده شد که تمام خصوصیات کاشانی را دارد، به اضافۀ اینکه مرجع هم هست.
در همان مجلس یک نفر که جلو آمد تا دست امام را ببوسد، انگشتری طلا در دست داشت. در همان حال که می خواست دست امام را ببوسد، امام دست او را نگه داشت وفرمود:«عزیزم! این انگشتری برای مرد حرام است، شما این انگشتر را درآورید و انگشتر دیگری دست بکنید».
آن شخص هم با اختیار و رضایت، همان جا انگشتر طلا را از دست بیرون آورد.
[[page 22]]