22
احترام به خانوادۀ شهدا
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله:
«إنَّ فی الجَنَّةِ دٰاراً یُقال لَها: دٰارُ الفَرَحِ، لاٰ یَدخُلُها إلاٰ مَن فَرَّحَ یَتَامُیَ المُؤمِنینَ».
در بهشت سرایی است که به آن «سرای شادی» گویند و تنها کسی وارد آن می شود که ایتام مؤمنان را شاد کند.
***
فرزندان شاهد و خانوادۀ شهدا نزد امام جایگاه ویژه ای داشتند. گاهی می شد در یک روز چندین گروه از ایشان بدون وقت قبلی در ساعات مختلف به جماران می آمدند و امام به محض اطلاع از حضور ایشان، بی درنگ آنها را به حضور می پذیرفت.
یک بار امام نماز ظهرشان را تمام کرده بود که به ایشان اطلاع داده شد گروهی از فرزندان و خانواده های شهدا برای دست بوس وقت ملاقات می خواهند. معظم له بی درنگ درخواست ایشان را اجابت فرمود. کسانی که در حسینیه بودند به صف ایستادند تا دست امام را ببوسند و در حالی که می گریستند از مقابل امام به سختی می گذشتند. نزدیکان امام از اینکه چنین مزاحمتی برای ایشان حاصل شده و بین دو نماز فاصله
[[page 38]]افتاده است، واقعاً شرمنده شده بودند، از این رو تصمیم گرفتند که ملاقات را به گونه ای تمام کنند. امّا امام با خوشرویی فرمودند: «نه، بگذارید اینها باشند».
[[page 39]]