برخورد حضرت امام با وسایل ارتباط جمعی در نجف چگونه بود؟
محیط نجف محیط بسته ای بود و حتی روزنامه خواندن امری خلاف عدالت و مروت به حساب می آمد. بخصوص برای یک مرجع خیلی امر غیرعادی بود که روزنامه بخواند. من یک روز به محضر امام رفتم و به ایشان گفتم شما روزنامه های اینجا را مطالعه می فرمایید؟ گفتند: بله می خوانم. پیدا بود که امام با شیوه ای که حساسیت و انعکاس بیرونی را بر نیانگیزد، می خواهند با وضعیت و محیط کشور و مطالب روزنامه ها فاصله نداشته باشند. پس اوقات خاصی را برای مطالعه روزنامه اختصاص داده بودند، منتهی کسی از مطالبی که ایشان مطالعه می کردند و یا به آنها اهمیت می دادند آگاه نبود جز نزدیکان و محرمان نزدیک. رادیو هم گوش می دادند، اخبار گوش می کردند. حتی گاهی اعضای بیت امام به من می گفتند خلاصه اخبار و مطالب برجسته اش را یادداشت کنم و خدمت امام ببرم. پس از مدتی گفتند که دیگر نیازی نیست. من احساس کردم که خودشان وسیله ای در اختیارشان هست و تا آن جایی که مفید بدانند گوش می کنند.
امام نشریات مختلفی را که از تشکلها و سازمانهای اسلامی در خارج می رسید، مطالعه می کرد و وقتی من پیش ایشان می رفتم، احساس می کردم که ایشان مسائل روز را می داند و به اصطلاح امروزی «Up to date» هستند.
0منتهی حضرت امام تظاهر نمی کرد یعنی به عنوان این که من
[[page 166]]روشنفکر هستم و رادیو گوش می کنم و روزنامه می خوانم و اهمیت به اخبار سیاسی می دهم از خودش صحبت نمی کرد. گرچه امروزه تعریف از خود در بعضی از مجامع و روزنامه ها به عنوان یک امتیاز تلقی می شود اما امام همیشه از تظاهر پرهیز می کرد ولی برحسب ضرورت به مسائل زمان و عصر خود آگاه بود.
از نظر امام، روحانی و فقیه در صورتی می تواند قدرت درک جامع تر و تصمیم گیری موثری در جامعه داشته باشد که به دروس معهود و مالوف حوزه اکتفا نکند و تحّولات زمانه خود را به خوبی بشناسد. «العالم بزمانه لاتهجم علیه اللوابس». عالِمی که از مقتضیات و تحّولات عالَم آگاه نباشد مورد هجوم قرار خواهد گرفت. مانند کسی که در تاریکی حرکت می کند. امام چنین کسی را در حوزه های سیاسی و حکومتی و اجتماعی، مجتهد نمی دانستند.
[[page 167]]