مهربانی با کودکان

‏‏ایشان با بچه‌ها خیلی مهربان بود و اگر می‌دید که کسی با بچه‌ها مثلاً تندی می‌کند، ‏‎ ‎‏می‌گفت این کار را نکن. روزی در نجف در خانه آقای خمینی نماز می‌خواندیم. پسری ‏‎ ‎‏تقریباً چهار ساله داشتم که او را همراه خودم برده بودم. وقتی نماز آقای خمینی تمام ‏

‏
‏‎[[page 77]]‎‏شد پسر من دوید و تسبیح ایشان را برداشت، من هم دویدم پس گردن بچه را گرفتم و ‏‎ ‎‏گفتم که تسبیح را سر جایش بگذار. آقای خمینی گفت که این چه رفتاری است؟ ‏‎ ‎‏چه کار می‌کنی؟ گفتم: آقا، تسبیح شما را برداشته. گفت: تسبیح را برداشته که برداشته، چرا پس گردن بچه را می‌گیری؟ این از مواردی است که علاقه ایشان به بچه‌ها را نشان می‌دهد.‏

‏‎[[page 78]]‎