امام از همان آغاز که وارد نجف شدند، با سلوک خود، مردم و طلاب را جذب کردند. دیگر آقایان ـ اکثراً ـ اطرافیان خودشان به دیگران اهمیت نمی‌دادند، اما ایشان بعد از نماز می‌نشستند و مردم به خدمتشان می‌رسیدند، رفتارشان به نحوی بود که همه علاقه داشتند به حضورشان رسیده و ابراز ارادت بنمایند.
امام بسیار منظم بودند و این نظم در عبادات و زیارتهای ایشان بسیار مشهود بود. چنان‌که خودشان میفرمودند پیشرفت کارهای من به خاطر نظم است. ایشان همیشه
[[page 230]]سر ساعت 2 در بیرونی تشریف آورده و به مدت یک ساعت مشتاقان زیارتشان را دیدار میکردند، سپس به حرم حضرت امیر(ع) رفته و مشغول زیارت میشدند.
آن حضرت با شاگردانشان بسیار خوشرفتار بودند و به سؤالات آن‌ها با تواضع پاسخ میفرمودند. ایشان با دوستان و فقرا نیز بسیار مهربان بودند و آن‌ها را در آغوش میگرفتند، اما در مقابل دشمنان بسیار شدید و محکم برخورد میکردند.
[[page 231]]