در خلال روزهای چهارم تا دهم ژانویه 1973 (14 تا 20 دی ماه 1351)، چهاردهمین کنگره کنفدراسیون در شهر فرانکفورت برگزار شد. اعتبار جهانی این سازمان ایرانی، به اوج خود رسید و توجه و حمایت اکثر محافل دموکراتیک و آزادیخواه جهان را به سوی خود جلب کرده بود. متجاوز از ده سازمان بین المللی، نمایندگانی به عنوان میهمان و ناظر به کنگره اعزام کرده بودند. کشورهای جهان سوم و سازمان های آزادیبخش، طی ده ها پیام همبستگی برگزاری کنگره چهاردهم را تبریک گفتند. مخالفت رژیم و تبلیغات آن علیه این سازمان دانشجویی، روز به روز زیادتر شده بود. علیرغم اعلام غیرقانونی بودن فعالیت های کنفدراسیون و مجازات حداکثر ده سال زندان برای اعضای آن، هر روز تعداد بیشتری از دانشجویان ایرانی تازه وارد به طرف واحدهای تابعه جذب می شدند. تعداد شرکت کنندگان در این کنگره به 1300 تن رسیده بود. اقدامات دفاعی کنفدراسیون در حمایت از زندانیان سیاسی و جلوگیری از اجرای احکام اعدام، با پیروزی های نسبی روبه رو شده بود. ولی از سوی دیگر درگیری جناح های رقیب و انشعابات پیوسته در سازمان های سیاسی ایرانیان، مسئله بسیار مهم و اساسی
[[page 269]]وحدت نظر و اتفاق عقیده را با مشکل اساسی روبه رو ساخته بود. غیر از جلسات کنگره، که در آن بیشتر مسائل تشکیلاتی مطرح می شد و بحث های داغ فقط در زمینه های مربوط به خط مشی و انتخاب هیات دبیران صورت می گرفت، سایر جلسات فرهنگی و سمینارهای سیاسی و... محل نزاع گروه های متخاصم و مباحثات عقیدتی آنان شده بود.
[[page 270]]