دلیل اوج گیری مخالفت ها با آقای صدر

‏‏حادثه دیگری که باعث شد مخالفتها با آقای صدر به نهایت خود برسد در جریان ورود ‏‎ ‎‏ارتش سوریه به لبنان بود. همان‌طور که در مقدمه این فصل به تفصیل آورده‌ام، موضوع ‏‎ ‎‏از این قرار بود که پس از بحرانهای داخلی لبنان و جنگ و خونریزی میان گروههای ‏‎ ‎
‏‎[[page 149]]‎‏مختلف داخلی و فلسطینی‌ها، در کنفرانس عرمون‏‎[1]‎‏ تمام شخصیت‌های سیاسی لبنان ‏‎ ‎‏متفقاً از آقای صدر درخواست کردند که با حافظ اسد گفتگو کند و از سوریه بخواهد ‏‎ ‎‏ارتش خود را وارد لبنان کند، تا از درگیریها و مناقشات جلوگیری نماید. حافظ اسد به ‏‎ ‎‏جز آقای صدر از کس دیگری حرف‌شنوی نداشت. آقای صدر با حافظ اسد گفتگو ‏‎ ‎‏می‌کند. ‏

‏‏حافظ اسد گفته بود که این یک توطئه اسرائیلی است که ما را به جنگهای داخلی ‏‎ ‎‏لبنان بکشانند و بعد موضع ما را تضعیف کنند و اسرائیل بتواند در بلندیهای جولان به ‏‎ ‎‏ما ضربه بزند. آقای صدر دوباره درخواست شرکت‌کنندگان کنفرانس عرمون را مطرح ‏‎ ‎‏می‌کند و می‌گوید: این تبعات هست، اما اگر سوریه دخالت نکند و امنیت لبنان را ‏‎ ‎‏بازنگرداند، هر چه مسلمان در لبنان هست کشته می‌شود. به هر حال ارتش سوریه وارد ‏‎ ‎‏لبنان شد و با یک سلسله درگیریهایی موفق شد در مدت کوتاهی آرامش را به لبنان ‏‎ ‎‏برگرداند. بلافاصله بعد از این موفقیت، جناحهای مخالف این حرکت، سیل انواع ‏‎ ‎‏اتهامات را متوجه آقای صدر کردند و او را عامل سرسپرده امپریالیسم و صهیونیسم و ‏‎ ‎‏دست‌نشانده شاه ایران نامیدند که منافع فلسطینی‌ها را خدشه‌دار، و مسلمانها را به دو ‏‎ ‎‏دسته شیعه و سنی تقسیم کرده است و... و اتهامات دیگر.‏

‏‎[[page 150]]‎