این بیانات امام موسی صدر و تحذیر یاسر عرفات از خطر انفجار باعث ناراحتی شدید احزاب چپ و حزب کمونیست شد و سیل تهمت و افترا بطرف وی سرازیر گردید. ایذا و اذیت اعضا حرکة‌المحرومین شدت گرفت. ناگهان در این بحبوحه تماس‌هایی بین شاه و کمیل شمعون برقرار شد. قرارهایی با هم گذاردند. بنا به گفته افراد موثق و از جمله منابع و روابط خوبی که دکتر چمران داشت، جنگندگان گروه شمعون یعنی حزب احرار در ایران تعلیمات نظامی دیدند و اسلحه و پول شاه به سوی آنها سرازیر شد. در اینجا بود که خونخواران شمعون در مقابل چشمان خواب بزرگان چپ و راست لبنان به جان شیعیان افتادند و کشتار شیعیان شروع شد. موج تبلیغات علیه امام موسی هم در لبنان و هم در ایران توسط ایادی ساواک به اوج رسید. برخی از دوستان ما معتقد بودند که شاه از فعالیتهای سیاسی و نظامی امام موسی به عنوان یک رهبر و قائد شیعی سخت به هراس افتاده بود. در اینجا بد نیست قسمتی از یک نامه دکتر چمران را بیاوریم:
[[page 189]]