در ارتباط با حرکت های مسلحانه مقداری که من اطلاع دارم در آن زمان نمی شود گفت در ایران یک گروه خاص رهبری این حرکت ها را داشته است، بلکه گروه های مختلفی بودند که جدای از هم فعالیت می کردند. از جمله این افراد کسی بود که بعدها معلوم شد جزو فعال ترین مبارزین مسلح بوده و دیگران را مسلح می نمود. و او آقای اندرزگو بود که نقش بسیار موثر و فعالی در ارتباط با مذهبیون داشت. گروه مجاهدین خلق هم برنامه های خود را داشتند. جلال الدین فارسی هم در ارتباط با فلسطینی ها بود. در سفری که به سوریه رفته بودم در بازار جلال الدین فارسی را دیدم که خیلی خوشحال شد و با هم برای ناهار به رستوران رفتیم. او تازه از لبنان و فلسطین بازگشته بود و وضع آنجا را توضیح می داد. در آن زمان ایشان در سنگرها همراه فلسطینی ها مبارزه می کرد و آقای محمد منتظری سعی می کرد در پوشش لبنانی ها و جبهه آزادیبخش فلسطین افراد را آموزش بدهد. من از نقل و انتقال وی اطلاعات دقیق ندارم که به چه صورت حرکت می کرد، اما کلیات این بود که محمد منتظری نقش فعالی داشت.
آقای منتظری در بسیاری از کشورها دستگیر و زندانی شد و اصلا کسی خبر
[[page 56]]نداشت چون با گذرنامه های جعلی رفت وآمد می کرد و بسیاری از جریانات مخفی مانده که آن ها را با خود برد. آقای دعایی هم از نیروهایی بود که مجبور بود برای انقلاب و نهضت، رفت و آمد کند.
[[page 57]]