امام به قدری ابهت داشت که نمی شد در چشمان وی نگاه کرد و این یکی از خصوصیات ایشان بود. حتی آقایانی که در راس امور بودند وقتی با امام مواجه می شدند چشمانشان را پایین می انداختند. در سال های 41 و 42 که آقای سید عبدالکریم هاشمی نژاد خدمت امام رفته بود تا گزارش مشهد را در قم عرض کند آقایی که با وی بود نقل می کرد: وقتی از خدمت امام بیرون آمدیم
[[page 57]]دیدم که هاشمی نژاد خیس عرق شده است چون در مقابل آن ابهت و عظمت قرار گرفته بود.
در عین حال خدا می داند که چقدر مهربان بودند، همه بندگان خدا را دوست می داشت چون همه مخلوقات خداوند، محبوب او بودند.
[[page 58]]