در تشییع مرحوم حاج آقا مصطفی امام همانند بقیه علما عمل کرد، یعنی به همان مقدار که برای بقیه علما می آمد و تشییع می کرد برای حاج آقا مصطفی هم همین کار را کرد. منتها فرقش این بود که ایشان چند دقیقه زودتر تشریف آورد و نشست. بعد از ایشان اجازه گرفته شد که جنازه را حمل کنند. جنازه را که از مسجد بیرون آوردیم تا جایی جنازه را تشییع کرد بعد سوار ماشین شد و تشریف برد. ما از قبل تدبیری اندیشیده بودیم که از مراسم عکس بگیریم. اما امنیت نجف عکاس را دستگیر و فیلم ها را توقیف کرد. این عکس هایی که از تشییع جنازه حاج آقا مصطفی هست همان عکس هایی است که در همان روز گرفته شد. در کربلا هم عکاسی دیده بودیم که عکسبرداری کند ولی متاسفانه صحنه هایی پیش آمد که آن عکس ها از بین رفت. یکی از رفقا که قرار بود عکاس را راهنمایی کند به وی گفته بود که از داخل حرم امام حسین علیه السلام عکس بگیرد که آن عکاس حاضر نشده بود. خود آشیخ محمود رحمانی دوربین را از عکاس گرفته و تعدادی عکس گرفته بود؛ بعد که از حرم بیرون آمده بود فرد مرموزی که با ساواک و امنیت عراق همکاری می کرد، و آن همکاری صدمات زیادی به ما زد. از خیانت های وی این بود که وقتی جنازه را از حرم بیرون آورده بودند آشیخ محمود رحمانی را به اطلاعاتی های کربلا نشان داده بود که او عکس از داخل حرم گرفته است. آن ها نیز در تعقیب آشیخ محمود برآمدند و می خواستند او را دستگیر کنند که خود را
[[page 65]]نجات داده بود، منتهی دوربین را از دستش گرفته بودند. آشیخ محمود خود را زیر جنازه پنهان کرده بود و فوری عمامه طلبه سیدی را روی سر خود گذاشته و عمامه خود را روی سر سیدی پاکستانی گذاشته بود. آن سید گفته بود: چرا این کار را می کنی؟ گفته بود: هیس، هیچی نگو. دیگر آن ها نتوانستند او را تعقیب کنند. بعد از پایان مراسم تشییع در کربلا تلاش کردیم دوربین را از اطلاعاتی ها بگیریم، چون متعلق به عکاس بود. با اصرار و واسطه قرار دادن این و آن دوربین را گرفتیم. البته دوربین را به همراه یک حلقه فیلم تحویل دادند. فکر می کردیم که فیلم عکس ها را از بین برده اند و به جای آن این فیلم خام را داده اند. این فیلم را در دوربین خود گذاشتم و مجددا عکس گرفتم بعد از این که عکس ها را چاپ کردم دیدم که عکس های تشییع جنازه در حرم مطهر امام حسین علیه السلام زیر عکس ها است خیلی متاثر شدم ولی چاره ای نبود. برای عکس گرفتن از امام اصولا عکس هایی که از امام گرفته ایم برای آن ها با مشکل مواجه بودیم چون امام اجازه نمی داد. ولی زواری که مشرف می شدند اگر فیلم و عکس می گرفتند امام ممانعت نمی کرد. لذا من سعی می کردم با دوربین شخصی که تهیه کرده بودم از زواری که در درس امام شرکت می کردند خواهش کنم مثلا فلان جا بنشینند و عکس بگیرند. این عکس هایی که امام روی منبر کوتاه نشسته اند و میکروفون هم جلوی وی است این از همان عکسها است که من خودم ظاهر و چاپ کرده ام. البته من در منزل تاریکخانه و دستگاه آگراندیسمان، چاپ و ظهور راه انداخته بودم و خیلی از این کارها را خودم انجام می دادم.
[[page 66]]