یکی دیگر از جنبه های مهم سیره عملی حضرت امام، زیارت، توسل و عبادات ایشان بود؛ شاید در طول تاریخ هزار ساله نجف، تا حالا سابقه نداشته است که در بین مراجع، غیر از حضرت امام کسی آمده باشد که این قدر مقید به زیارت حرم و توسل به حضرت امیرالمومنین(ع) باشد. ایشان شب به حرم مشرف بودند.
شهید حاج آقا مصطفی خمینی(ره) نقل کرد که روزی فردی عارف به من گفت حتما لازم نیست به حرم رفت، از همین جا سلام می دهیم. او می گفت من رفتم و این مطلب را به حضرت امام گفتم. امام فرمودند: «نه ما باید هر شب برویم حرم، آن عارف هم از توی خانه اش سلام بدهد!»
این بود که حضرت امام در طول سال هر شب سر ساعت معین به حرم برای زیارت می رفتند ولی ماه محرم را روزانه دو بار، صبح ها برای خواندن زیارت عاشورا و عصرها برای زیارت امین الله مشرف می شدند.
در مورد نماز هم که حضرت امام نمازهایشان را به جماعت ادا می کردند و تلاوت آیات ایشان هم خیلی زیاد بود، به طوریکه حاج احمد آقا می گفتند که در طول شبانه روز حضرت امام، هفت، هشت بار قرآن می خواند. یعنی به طور متناوب، قبل از هر نماز، بعد از هر نماز و در تمام فرصت ها. اما در ماه مبارک رمضان، علاوه بر کارهای دیگر یعنی جلسات، استفتائات، کارهای روزمره، به اذکار و ادعیه هم می پرداختند و هیچکدام از کارهایشان را ترک نمی کردند و هر سه روزی هم، یک ختم، قرآن تلاوت می فرمودند.
[[page 95]]