امام از ابعاد وجودی گوناگون و نامتناهی برخوردار بودند و به لحاظ مقام علمی، درک سیاسی و توانایی مدیریتی امتیازات ویژه‌ای داشتند. این سه خصوصیت از صفات بارز حضرت امام بود. بی‌تردید از بعد علمی حوزه‌های نجف و قم معترف به مقام شامخ علمی حضرت امام هستند. ایشان در هنگام فعالیت در این مراکز علمی به عنوان فقیهی بزرگ و توانا مطرح بودند. حساسیت امام نسبت به رویدادهای سیاسی و سرنوشت کشورهای اسلامی، به ویژه رهبری نهضت اسلامی ایران به روشنی امتیازات سیاسی ایشان را نشان می‌دهد. اما از جهت توانایی مدیریتی با توجه به نوع شناخت این‌جانب نسبت به حضرت امام، موفقیت ایشان در تدریس نشانه‌ای از تدبیر و اراده توانمند حضرت امام است. زیرا بسیاری از علما در درس عالم بودند ولی به سبب ضعف در این ویژگی نمی‌توانستند شاگردان خود را قانع کنند.
امام از همان آغاز به سبب نظم داخلی خانواده، رفت و آمدها و معاشرتها و منبرهایی که در مدرسه فیضیه میرفتند، در حد بالایی طلاب و برخی از تجار و بزرگان قم را تحت تاثیر قرار داده بودند که خود نشانه‌ای از توانایی ایشان در اداره یک امت بزرگ است.
[[page 161]]