بعد از زلزله خراسان، ماجرای جشنهای دو هزار و پانصد ساله پیش آمد. امام در این برهه توانستند افکار حوزه نجف را بسیج نمایند. البته آقایان محترمانه پیغامها و تلگرافهایی را در مخالفت با این جشنها فرستادند، در حالی که آن حضرت با توپ و تشر اعتراض خود را اعلام کرده و جشنهای دو هزار و پانصد ساله را مخالف با موازین شرعی خواندند.
[[page 179]]