در دوران تبعید حضرت امام در نجف، وقایع مختلف سیاسی اتفاق افتاد که به نوعی حضرت امام نسبت به آن موضع‌گیری کردند. نکته جالب موضع‌گیری صحیح ایشان در نجف نسبت به جریان‌های انحرافی است که در وقایع مختلف اتفاق افتاد، در شهری که با ایشان مبارزه منفی می‌شد. حتی به نصب عکس ایشان در کفشداری حرم حضرت امیر(ع) و یا در مغازه‌ها اعتراض می‌شد و تا حدی فشار می‌آوردند مجبور شدند عکس‌ها را بردارند و یا هنگام تدریس ایشان در بیرون سر و صدا می‌کردند تا صحبت‌های حضرت امام به گوش طلاب نرسد. گاهی نیز وقتی افراد وجوهات برای امام می‌آوردند با راهنمایی‌های مغرضانه مخالفان ایشان، وجوهات را به مرجعی غیر از امام می‌دادند و آن بنده خدا هم متوجه نمی‌شد که وجوهاتش به شخص و مصرف مورد نظر نرسیده است. این مطالب را که خدمت حضرت امام عرض می‌کردیم ایشان با بزرگواری خاصی ما را از برخورد منع می‌کردند و البته از نظر شرعی نیز آن بنده خدا بریٔالذمه نمی‌شد، بلکه می‌بایستی یا پول را پس می‌گرفت یا فکری می‌کرد. ما به او می‌گفتیم که بیا اجازه‌ای بگیر یا یک کاری بکن. در چنین شرایطی حضرت امام نسبت به وقایع عملکردهای صحیحی متناسب با اندیشه و سیره‌شان داشتند.
[[page 203]]