بررسی تطبیقی سه گونه از رابطه عرفان، اخلاق و توسعه از
منظر امام خمینی یوسف حسین نژاد
تحلیلی از دیدگاه های امام خمینی درباره الگوی توسعه و تأثیر آن بر سه مقوله عرفان، اخلاق و توسعه است. نویسنده بدین منظور به بررسی مفهوم توسعه در جامعه امروزی می پردازد و نتیجه می گیرد: توسعه در جامعه امروزین دارای الگوها و سیستم هایی است که تمام شئون زندگی و تمام نرم افزارهای مدیریتی از جهت آموزه ها و آثار تربیتی عرفان و اخلاق در خود هضم می کند و چون در صحنه عینیت الگوی توسعه به عنوان ابزار غالب، بر اخلاق و عرفان تأثر می گذارد و حتی اخلاق و عرفان جدیدی را متناسب با خودش می سازد، در بررسی رابطه میان این سه مقوله توجه اصلی می بایست به الگوی توسعه باشد.
نویسنده سپس رابطه حاکم بر اخلاق، عرفان و توسعه را مورد بررسی قرار می دهد. و یاد آور می شود میان آنها سه نوع رابطه نسبیت گرایی، انتزاع گرایی التقاطی و انسجام گرایی الهی مفروض است.
از دیدگاه نویسنده، امام در عین بررسی مشخصات دو نوع رابطه نسبیت گرایی مادی و انتزاع گرایی التقاطی، آنها را مردود شمرده و تنها نظریه انسجام گرایی الهی را قابل قبول دانسته است.
[[page 355]]