امام از عرفان فردی تا عرفان اجتماعی
حجة الاسلام مصطفی جمالی
این مقاله از سه فصل فراهم آمده است. مؤلف در فصل نخست به تعریف عرفان از منظر عارفان و نیز تاریخ عرفان نظری و عملی می پردازد. بررسی دیدگاه های امام خمینی در باب عرفان یا سیر و سلوک فردی، و تأثیرپذیری آن فقید از ابن عربی نیز از موضوعات مهم این فصل است. هدف غایی دعوت انبیا و اولیای الهی در قالب توحید در پرستش، در جمیع شؤون حیات بشری، بررسی دیدگاه های امام خمینی در خصوص عرفان اجتماعی و تعامل عرفان عملی امام با رفتار سیاسی ایشان، دو محور عمده فصل دوم اند. از نظر امام خمینی، توحید در پرستش در دو حوزه معاد و معاش جز با تمسک به ولایت خداوند و معصومین(ع) ممکن نیست.
فصل سوم نیز به بررسی ویژگی های جامعه عرفانی که همان جامعه ناب شیعی است، اختصاص دارد. به نظر نویسنده مقاله، جامعه ولایی آن فقید در امتداد ولایت الهیه و ولایت معصومین(ع) قرار دارد و می توان جوامع بشری را در توسعه قرب و بندگی خداوند متحول ساخت. اگر تا دیروز عرفای اسلامی در عزلت خود با استفاده از ابزار محدود عرفان
[[page 349]]فردی، مخاطبان اندکی را برای خود دست و پا می کردند، اینک به برکت نظریه ولایت فقیه، جامعه اسلامی می تواند مسیر قرب به سوی خداوند را طی کند.
[[page 350]]