سیری در اندیشه های علوم قرآنی امام خمینی
حجة الاسلام والمسلمین محمد علی تجری
مقاله حاضر به دنبال تشریح و تبیین اندیشه های امام خمینی در مباحث علوم قرآنی است.
امام، قرآن را نازله غیبی و مظهر رحمت مطلقه الهی می داند که جامع تمامی کمالات و همتای انسان کامل است. این کتاب عظیم از این مرتبه نازل شده و در کسوت الفاظ و حروف درآمده تا بشر را از ملک عالم به مُلکوت و ماورای آن سیر دهد. از نگاه امام، قرآن برتر از اندیشه آدمی و در بردارنده مسائل دقیق و مهم عرفانی است که در یونان آن زمان که مهد علم و فلسفه و تمدن بوده و در نزد بزرگترین فلاسفه یونانی، سابقه نداشته و حتی ارسطو و افلاطون نیز از رسیدن به آن ناتوان بوده اند. از نکات برجسته در آرای علوم قرآنی امام که جلب توجه می کند، مسأله نزول قرآن است. ایشان بر خلاف دیگران، نزول قرآن را منحصر به دو مرحله و نزول دفعی و نزول تدریجی نمی دانند. وی با نگاهی عارفانه به موضوع و تحلیل عرفانی از آن، معتقد است حقیقت قرآن به اعتباری دارای مراتب هفت گانه نزول است.
از نگاه امام، اساساً انگیزه بعثت رسول اکرم(ص)، نزول قرآن بوده، چنان که انگیزه نزول، این بوده که این مائده آسمانی در دسترس همگان قرار گیرد. مسأله تحریف نیز از مهم ترین مباحث علوم قرآنی است و امام از معتقدین جدی و سرسخت مصونیت قرآن از تحریف لفظی بوده و بر این اعتقاد است که صورت کتبی قرآن پس از نزول غیبی، اکنون بی کم و کاست در دست ما قرار دارد.
[[page 329]]