بگذارید که از بتکده یادی بکنم
سید احمد محمود زاده
نویسنده سرودن غزل فوق از سوی امام خمینی را نشانه ای از تسلط او در سرودن غزلیات عرفانی دانسته است. او معتقد است این غزل چنان تأثیری بر احساس و عاطفه علاقه مندان ایشان گذاشت که همگان در هر محفل و مجلس انسی آن را تکرار می کردند. به نظر وی نحوۀ سُرایش حضرت امام یادآور نحوۀ سرایش عرفای شاعری چون شیخ عطار، مولانا و ملا هادی سبزواری است، و شناخت ایشان از اصطلاحات و واژه های عرفانی در شعر فارسی تداعی کننده شناخت فیض کاشانی، عزالدین محمود کاشانی، شاه نعمت الله ولی و عبدالرزاق لاهیجی از چنان تعابیر و اصطلاحات می باشند. نویسنده این نوشته را با شرح پاره ای از اصطلاحات عرفانی مندرج در غزلیات امام به پایان برده است.
[[page 286]]