چیستی مرگ از دیدگاه امام خمینی(ره) و تطبیق آن با نظریه علمای دیگرمریم اشرف گنجوی
موت عبارت است از انتقال از نشئه ظاهریه ملکیه به نشئه باطنیه ملکوتیه. امام خمینی(ره) با داشتن این تعریف از مرگ، آن را حیاتی دانسته است که انسان در آن با خروج از طبیعت استقلال نفس کسب می کند. ایشان موت را امری وجودی می داند و با توجه به نظر علامه مجلسی مردن را هلاکت نمی داند، بلکه حیات دانسته است و در بیاناتشان بهترین نوع مرگ را شهادت می دانند.
منشاء خوف از مرگ در دیدگاه امام خمینی، یکی علاقه ودلبستگی به دنیا و دیگری ترس به دلیل اعتقاد نداشتن به معاد و یا حیاتی برتر از حیات مادی است. بهترین تدبیر برای رفع این خوف بر داشتن توشه است که همان تقوی است و از بین بردن پندار باطلی که مرگ را فنا و نیستی می داند. امام(ره) وقت احتضار را معاینه نامیده است، زیرا آثار آن عالم، آشکارا مشاهده می شود. و چشم غیبی و ملکوتی باز شده و شمه ای از احوال ملکوت کشف می شود و برخی از آثار و احوال و اعمال خود را معاینه می کند. بیشتر سختیهای سکرات موت و نزع روح و شدت آن در اثر لذتها و علاقه به دنیا است.
[[page 39]]