حب دنیا از دیدگاه امام خمینی
لیلا دشمن زیاری
حب دنیا از رذائل اخلاقی است که به تعبیر روایات، ریشه تمامی خطاهاست، و علمای اخلاق، هر یک به اقتضای حال و مقام، انسان را به آن توجه داده اند. امام خمینی یکی از این عالمان اخلاق است که درکتابهای اخلاقی و پیامها و سخنان خود، بر خارج کردن حب دنیا از دل، تأکید داشتند و ریشه تمامی مفاسد را دوستی دنیا می دانستند.
این مقاله، به بررسی گونه های مختلف، و نوع نگرش به دنیا، و ممدوح یا مذموم بودن آن پرداخته است. به اعتقاد نویسنده، امام خمینی دنیا دوستی را در صورتی مطلوب و موجب کمال می داند که ناشی از حب به خدا و به عنوان جلوه او باشد. اما اگر محبت دنیا، ریشه در حب به نفس داشته باشد سرچشمه مصیبتها، منشأ تشتت خاطر، مانع حضور قلب و خار طریق اهل سلوک است؛ و باید در علاج آن کوشید.
زیارت اهل قبور، یاد آوری مرگ، از جمله اعمالی است که باعث ضعیف شدن رشته دوستی دنیا و احیاناً قطع آن می گردد.
[[page 23]]