در بیان نکته دیگر
و ما ختم می کنیم این مقام را به ذکر نکته ای دانستنی. و آن این است که در آیه شریفه وارد است: لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتّی تُنْفِقُوا مِمّا تُحِبُّونَ. یعنی «هرگز به خوبی نایل نشوید، مگر آنکه در راه خداوند انفاق کنید از آنچه دوست می دارید.» و در حدیث است که «حضرت صادق، علیه السلام، صدقه می دادند به شکر، پرسیدند: «چطور به شکر صدقه می دهید؟» فرمود: «شکر را از هر چیز بیشتر دوست دارم، و میل دارم به آن چیزی که محبوبترین اشیاست پیش من صدقه دهم. » و در حدیث است که «حضرت امیر، علیه السلام، جامه ای خریداری فرمود و از آن خوشش آمد و آن را صدقه داد و فرمود: شنیدم رسول خدا، صلّی الله علیه و آله، می فرمود: «کسی که اختیار کند غیر را بر خودش، خداوند بهشت را روز قیامت برای او اختیار کند، و کسی که دوست داشته باشد چیزی را، پس آن را برای خدا قرار دهد، خدای تعالی روز قیامت فرماید: بندگان به یکدیگر جزا می دادند به معروف، و من جزای تو را امروز بهشت دهم. » و روایت شده که یکی از اصحاب وقتی همین آیه شریفه وارد شد، یک باغی داشت بین خویشاوندانش قسمت کرد و آن را از همه اموالش بیشتر دوست داشت، پس رسول خدا، صلّی الله علیه و آله، فرمود: «خوشا به حال تو! خوشا به حال تو! که این حال سودمندی است برای تو.» و از برای جناب ابو ذر غفاری میهمانی آمد. فرمود به او که من شغلی دارم، و از برای [من ] شترهایی است برو بهترین آنها را بیاور. میهمان رفت و یک شتر لاغری آورد. ابو ذر فرمود: به من خیانت کردی. گفت: بهترین شترها شتر فحل بود، به یادم آمد روز احتیاج شما را به سوی آن. ابو ذر فرمود: روز احتیاج من به آن روزی است که مرا در قبر می گذارند با آنکه خدای تعالی فرماید: «هرگز به برّ و نیکویی نرسید مگر آنکه انفاق کنید آنچه را دوست می دارید.» و فرمود در مال سه شریک است: یکی قدر است، که فرقی نکند پیش آن که خوب یا بد آن را ببرد به هلاک
[[page 491]]نمودن. دوم وارث است، که منتظر مردن تو است. و تو سومی آنهایی. پس اگر توانستی که عاجزتر از آنها نباشی نباش. خدای تعالی فرماید: لَنْ تَنالُوا البِرَّ حَتّی تُنْفِقُوا مِمّا تُحِبُّونَ . و این شتر محبوب بود پیش من در بین اموالم، پس دوست داشتم که برای خودم پیش بفرستم.
[[page 492]]