حکومتهای جائر را براندازیم

‏‏حکومتهای جائر را براندازیم‏

‏‏     ‏‏روابط خود را با مؤسسات دولتی آنها قطع کنیم. با آنها همکاری نکنیم. از هرگونه‏‎ ‎‏کاری که کمک به آنها محسوب می شود پرهیز کنیم. مؤسسات قضایی، مالی اقتصادی،‏‎ ‎‏فرهنگی و سیاسی جدیدی به وجود آوریم.‏

‏‏     برانداختن «‏‏طاغوت‏‏» ، یعنی قدرتهای سیاسی ناروایی که در سراسر وطن اسلامی‏‎ ‎‏برقرار است، وظیفه همۀ ماست. دستگاههای دولتی جائر و ضد مردم باید جای خود را به‏‎ ‎‏مؤسسات خدمات عمومی بدهد؛ و طبق قانون اسلام اداره شود؛ و بتدریج حکومت‏‎ ‎‏اسلامی مستقر گردد. خداوند متعال در قرآن اطاعت از «طاغوت» و قدرتهای ناروای‏‎ ‎‏سیاسی را نهی فرموده است؛ و مردمان را به قیام بر ضد سلاطین تشویق کرده؛ و موسی را به‏‎ ‎‏قیام علیه سلاطین واداشته است. روایات بسیاری هست که در آن مبارزه با ظلمه و کسانی‏‎ ‎‏که در دین تصرف می کنند تشویق شده است. ائمه، علیهم السلام، و پیروانشان، یعنی شیعه‏‎ ‎‏همیشه با حکومتهای جائر و قدرتهای سیاسی باطل مبارزه داشته اند. این معنی از شرح‏‎ ‎‏حال و طرز زندگانی آنان کاملاً پیداست. بسیاری اوقات گرفتار حکام ظلم و جور بوده اند،‏‎ ‎‏و در حال شدت تقیه و خوف به سر می برده اند. البته خوف از برای مذهب داشتند نه برای‏‎ ‎‏خودشان. و این مطلب در بررسی روایات همیشه مورد نظر است. حکام جور هم همیشه از‏‎ ‎‏ائمه(ع) وحشت داشتند. آنها می دانستند که اگر به ائمه (علیهم السلام) فرصت بدهند قیام‏‎ ‎‏خواهند کرد؛ و زندگی توأم با عشرت و هوسبازی را بر آنها حرام خواهند کرد. اینکه می بینید‏‎ ‎‏«هارون» حضرت موسی بن جعفر(ع) را می گیرد و چندین سال حبس می کند، یا‏‎ ‎‏«مأمون‏‎[1]‎‏» حضرت رضا(ع) را به مرو می برد و تحت الحفظ نگه می دارد و سرانجام مسموم‏‎ ‎‏می کند‏‎[2]‎‏، نه از این جهت است که سید و اولاد پیغمبرند و اینها با پیغمبر(ص) مخالفند؛‏‎ ‎
‏‎[[page 150]]‎‏هارون و مأمون هر دو شیعی بودند،‏‎[3]‎‏ بلکه از باب «‏‏الملک عقیم‏‎[4]‎‏» است ولو اینها می دانستند‏‎ ‎‏که اولاد علی(ع) داعیۀ خلافت داشته بر تشکیل حکومت اسلامی اصرار دارند، و خلافت و‏‎ ‎‏حکومت را وظیفۀ خود می دانند. چنانکه آن روز که به امام(ع) پیشنهاد شد حدود «‏‏فدک»‏‎[5]‎‏ را‏‎ ‎‏تعیین فرماید تا آن را به ایشان برگردانند، طبق روایت حضرت حدود کشور اسلامی را تعیین‏‎ ‎‏فرمود.‏‎[6]‎‏ یعنی تا این حدود حق ماست و ما باید بر آن حکومت داشته باشیم، و شما‏‎ ‎‏غاصبید. حکام جائر می دیدند که اگر امام موسیَِبن جعفر(ع) آزاد باشد، زندگی را بر آنها‏‎ ‎‏حرام خواهد کرد؛ و ممکن است زمینه ای فراهم شود که حضرت قیام کند و سلطنت را‏‎ ‎‏براندازد. ازاین جهت مهلت ندادند اگر مهلت داده بودند، بدون تردید حضرت قیام می کرد.‏‎ ‎‏شما در این شک نداشته باشیدکه اگر فرصتی برای موسی بن جعفر(ع) پیش می آمد، قیام‏‎ ‎‏می کرد و اساس دستگاه سلاطین غاصب را واژگون می ساخت.‏

‏‏     همچنین، مأمون حضرت رضا(ع) را با آنهمه تزویر و سالوس و گفتن «‏‏یاابن عم‏‏» و «‏‏یا‏‎ ‎
‏‎[[page 151]]‎‏ابن رسول الله ‏‏» تحت نظر نگه می دارد! که مبادا روزی قیام کند و اساس سلطنت را درهم‏‎ ‎‏بریزد. چون پسر پیغمبر(ص) است و در حق او وصیت شده، و نمی شود او را در مدینه آزاد‏‎ ‎‏گذاشت. حکام جائر سلطنت می خواستند، و همه چیز را فدای این سلطنت و امارت‏‎ ‎‏می کردند؛ نه اینکه دشمنی خصوصی با کسی داشته باشند. چنانکه اگر امام(ع)، نعوذبالله ،‏‎ ‎‏درباری می شد، کمال عزت و احترام را به او می گذاشتند، و دستش را هم می بوسیدند.‏‎ ‎‏برحسب روایت وقتی که امام(ع) بر «‏‏هارون‏‏» وارد شد، دستور داد حضرت را تا نزدیک مسند‏‎ ‎‏سواره بیاورند؛ و کمال احترام را به ایشان نمود. بعد که موقع تقسیم سهمیۀ بیت المال شد و‏‎ ‎‏نوبت به ‏‏بنی هاشم‏‎[7]‎‏ رسید، مبلغ بسیار اندکی مقرر داشت! مأمون که حاضر بود، از آن‏‎ ‎‏تجلیل و این طرز توزیع درآمد تعجب کرد. هارون به او گفت عقل تو نمی رسد. بنی هاشم‏‎ ‎‏را باید همین طور نگه داشت. اینها باید فقیر باشند؛ حبس باشند؛ تبعید باشند؛ رنجور‏‎ ‎‏باشند؛ مسموم شوند؛ کشته شوند؛ وگرنه قیام خواهند کرد، و زندگی را بر ما تلخ خواهند‏‎ ‎‏ساخت‏‎[8]‎‏.‏

‏‏    ائمه (ع) نه فقط خود با دستگاههای ظالم و دولتهای جائر و دربارهای فاسد مبارزه‏‎ ‎‏کرده اند، بلکه مسلمانان را به جهاد بر ضد آنها دعوت نموده اند. بیش از پنجاه روایت در‏‎ ‎‏وسائل الشیعه‏‎[9]‎‏ و مستدرک و دیگر کتب هست که از سلاطین و دستگاه ظلمه کناره گیری‏‎ ‎‏کنید‏‎[10]‎‏؛ به دهان مداح آنها خاک بریزید‏‎[11]‎‏؛ هرکس یک مداد به آنها بدهد یا آب در دواتشان‏‎ ‎
‏‎[[page 152]]‎‏بریزد، چنین و چنان می شود‏‎[12]‎‏. خلاصه دستور داده اند که باآنها به هیچ وجه همکاری نشود‏‎ ‎‏و قطع رابطه بشود. از طرف دیگر، آنهمه روایت که در مدح و فضیلت عالم و فقیه عادل‏‎ ‎‏وارد شده، و برتری آنها را بر سایر افراد مردم گوشزد کرده اند. اینها همه طرحی را تشکیل‏‎ ‎‏می دهند که اسلام برای تشکیل حکومت اسلامی ریخته. برای اینکه ملت را از دستگاه‏‎ ‎‏ستمکاران منصرف و روگردان سازد و خانۀ ظلم را ویران کند؛ و درب خانۀ فقها را به روی‏‎ ‎‏مردم بگشاید ـ فقهایی که عادل و پارسا و مجاهد هستند ـ و در راه اجرای احکام و برقراری‏‎ ‎‏نظام اجتماعی اسلام می کوشند.‏

‏‏     مسلمانان هنگامی می توانند در امنیت و آسایش به سر برده، ایمان و اخلاق فاضلۀ‏‎ ‎‏خود را حفظ کنند که در پناه حکومت عدل و قانون قرار گیرند ـ حکومتی که اسلام نظام و‏‎ ‎‏طرز اداره و قوانینش را طراحی کرده است ـ اکنون وظیفۀ ماست که طرح حکومتی اسلام را‏‎ ‎‏به اجرا درآوریم و پیاده کنیم.امیدوارم که معرفی طرز حکومت و اصول سیاسی و اجتماعی‏‎ ‎‏اسلام به گروههای عظیم بشر موجی در افکار به وجود آورد، و قدرتی که از نهضت مردم‏‎ ‎‏پدید می آید عامل استقرار نظام اسلام  شود.‏

‏‏     بارالها، دست ستمگران را از بلاد مسلمین کوتاه کن. خیانتکاران به اسلام و ممالک‏‎ ‎‏اسلامی را ریشه کن فرما. سران دولتهای اسلام را از این خواب گران بیدار کن تا در مصالح‏‎ ‎‏ملتها کوشش کنند، و از تفرقه ها و سودجوییهای شخصی دست بردارند. نسل جوان و‏‎ ‎‏دانشجویان دینی و دانشگاهی را توفیق عنایت فرما تا در راه اهداف مقدسۀ اسلام‏‎ ‎‏به پاخیزند، و با صف واحد در راه خلاص از چنگال استعمار و عمال خبیث آن و دفاع از‏‎ ‎‏کشورهای اسلامی اشتراک مساعی کنند. فقها و دانشمندان را موفق کن که در هدایت و‏‎ ‎‏روشن کردن افکار جامعه کوشا باشند؛ و اهداف مقدسۀ اسلام را به مسلمین خصوصاً به‏‎ ‎‏نسل جوان برسانند؛ و در برقراری حکومت اسلامی مجاهدت کنند. ‏‏إِنک ولی التوفیق. ولا‏‎ ‎‏حول ولا قوة إِلا بالله العلی العظیم.‏

‏‏ ‏

‏‎[[page 153]]‎