ماموریت ژنرال هایزر نیز جز این نبود. این مساله تا آن‌جا پیش رفت که ژنرال هایزر پیوسته فرماندهان ارتش و نیروهای تحت امر آنان را برای انجام این ماموریت هدایت کرده و آنان را برای انجام آخرین گام که همان کودتای نظامی می‌بود، تحت هدایت خود قرار داده بود. نظامیان امریکا در طرحهای خود از این هم جلوتر رفته و در صورت لزوم استفاده از نیروهای امریکائی مستقر در حوزه فرماندهی ناتو، تحت امر ژنرال الکساندر هیگ را مد نظر داشته‌اند. آن چه از گزارش هایزر به پرزیدنت کارتر و اظهارات رئیس‌جمهور امریکا بر می‌آید، این نکته مسلم است که کارتر در بهره‌گیری از نیروی نظامی خود در اروپا به عنوان عوامل کودتا هیچ‌‌گونه اختلاف نظری با وزیر دفاع
[[page 182]]فون براون و روسای ستاد ارتش امریکا نداشته است. این گفتگوها هم‌چنین مشخص می‌کند که دستورات کارتر به سایروس ونس ـ وزیر خارجه ـ از طریق او به سفیر ایالات متحده در تهران، آقای سولیوان، تفاوتی با دستورالعمل نظامی برای ژنرال هایزر نداشته است. ...
[[page 183]]