وقتی ساعت دو بعد از ظهر روز 21 بهمن از اخبار شنیدیم که فرمانداری نظامی، ساعت حکومت نظامی را به ساعت 4 بعد از ظهر جلو آورده است، امکان توطئه از سوی رژیم علیه انقلاب در ذهن همه ما تقویت شد. واکنش بختیار نسبت به موضعگیریهای امام از آن رو بود که او از مراحل بعدی طرح نظامیان برای مقابله با انقلاب اطمینان داشت. هنگامی که امام اعلام کردند که اعلامیه حکومت نظامی خدعه و نیرنگ است، بعضیها نگران بودند. من البته تعجب می‌کردم از آنها، چرا که صرفنظر از بمباران هوائی اگر همه نیروهای ارتش به خیابانها می‌آمدند به اندازه نصف جمعیت در چهار پنج خیابان تهران هم نمی‌شدند. البته امام هم که این تصمیم سرنوشت‌ساز را گرفتند و احتمال هم
[[page 231]]دارد که در این زمینه مشورت هم کرده باشند من یادم نمی‌آید یا نشنیده‌ام که کسی مخالفت کرده باشد. ممکن است برخی تصور کنند که این تصمیم امام اشراقی بوده، گذشته از ویژگیهای ممتاز امام، به نظر من این تصمیم از روی تعقل و منطق سیاسی بود و شجاعت در تصمیم‌گیری، چرا که در آن مقطع احتمال توطئه به ذهن خیلی‌ها می‌رسید و اطلاعیه و دستور حکومت نظامی، موید و مقدمه این توطئه بود.
[[page 232]]