در روز 28 بهمن 1357، کمتر از یک هفته از پیروزی انقلاب می‌گذشت که بیانیه اعلام موجودیت حزب جمهوری اسلامی با شرح اهداف و رسالت آن منتشر گردید.
امضاکنندگان بیانیه اولیه آیت‌الله موسوی اردبیلی، دکتر بهشتی، آیت‌الله خامنه‌ای، حجت‌الاسلام والمسلمین هاشمی رفسنجانی و دکتر محمدجواد باهنر بودند.
از همان ابتدا کادر گسترده حزب در سراسر کشور تشکیل شد و روحانیون کثیری
[[page 257]]از اکثر شهرهای بزرگ و کوچک کشور بدان پیوستند.
در همان زمان می‌شنیدم که امام در ابتدا با تشکیل حزب مخالف بودند ولی رهبران حزب ایشان را قانع کرده بودند.
در همین زمان یعنی در هفته‌های اول انقلاب هفت گروه مسلمان که در رژیم گذشته به اقدامات قهرآمیز زیرزمینی روی آورده بودند، یعنی گروهها و سازمانهای مسلح امت واحده، توحیدی بدر، توحیدی صف، فلاح، فلق، منصورون و موحدین به یک ائتلاف تشکیلاتی روی آوردند و ظاهراً به توصیه آیت‌الله مطهری در هم ادغام شدند و سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی را بنا نهادند.
روزی در وزارت کشور دکتر حبیبی و من درباره اعلام موجودیت این سازمان گفتگو می‌کردیم. دکتر حبیبی گفت بهترین ارگان برای مقابله با عملیات ایذائی مجاهدین خلق و چریکهای فدائی خلق که از احساسات پرشور جوانان انقلابی سوءاستفاده می‌کردند و فضای سیاسی و عملیاتی مناسبی نداشتند، همین سازمان با پیشینه مبارزات مسلحانه می‌تواند باشد.
در اوایل تاسیس این سازمان به نظر می‌رسید که نزدیکی پاره‌ای اعضای این گروه با سران حزب جمهوری اسلامی و عده‌ای از بزرگان آن در شهرستانها، قدرت تبلیغاتی بزرگی را برای هر دو فراهم ساخته است، وجه مشترک تبلیغات سیاسی هر دو جریان، مخالفت با سیاستهای دولت موقت بودکه در مواردی از مرزهای انصاف و اخلاق و تقوای سیاسی هم عبور می‌کرد؛ که بعداً با انتخاب بنی‌صدر به ریاست جمهوری به اوج خود رسید؛ و بالاخره با عزل او کمی کاهش یافت.
[[page 258]]