در جریان بازگشت امام به قم در برخی روزنامه‌ها کلمات ناشایست و تحلیلهای نادرستی نوشته می‌شد، از جمله اینکه دولت دلش می‌خواهد امام در دسترس نباشد و به قم برود تا دولت در تهران آزادی داشته باشد. این جور عبارتهای خلاف واقع نتیجه‌ای جز تحریک مردم نداشت. آن مقداری که من می‌دانم بازگشت امام به قم به پیشنهاد حاج احمد آقا بود تا سر و سامانی به حوزه داده شود و استقرار امام در قم بتواند بیشتر به نفع انقلاب باشد.
پس از آنکه امام به قم رفتند، من به دیدن ایشان رفتم. پرونده و پوشه قانون اساسی هنوز در دست من بود، آن را دادم. به توصیه ایشان چند نسخه از روی آن تکثیر کردیم و به اتفاق مرحوم احمد آقا، نزد تعدادی از علما و مراجع بردیم که اظهارنظر کنند. نظر ما این بود که مجلس موسسان تشکیل نشود چون با شرایط آن روز ایران روی غلطک بوروکراسی اداری و پارلمانی می‌افتاد و برخلاف نظر امام مدت‌ها طول می‌کشید. به امام می‌گفتیم مردم شما را به عنوان رهبر قبول دارند اگر این را شما امضا کنید و بگذارید به رفراندوم کسی چیزی نمی‌گوید. اما ایشان اصرار داشتند که در کلیه مراحل باید نظر مردم جلب بشود و مبتنی بر رای مردم باشد. از برنامه‌های بسیار موثر و مفید امام در قم این بود که علما و روحانیون به دیدن ایشان می‌رفتند و ایشان هم شبها از آنان بازدید می‌کردند. گه گاه در بعضی از این محافل و نشستها مطالبی نقل می‌شد که آموزنده و جذاب بود.
[[page 265]]