بحران کردستان در واقع قبل از پیروزی انقلاب و با اعلام موجودیت حزب دموکرات کردستان در 16 دی ماه 1357 برای متولیان انقلاب قابل پیش‌بینی بود. مهندس بازرگان درست یک هفته بعد از 22بهمن، آقای داریوش فروهر را در راس هیاتی به منطقه اعزام کرد، تا با مذاکره با رهبران سیاسی و روحانی آنان، زمینه‌های توطئه را از بین ببرند، ولی تحریکات و توطئه‌های گروههای چپ این حرکت را عقیم گذارد. چند هفته بعد از این شورش گروههای کرد با خلع سلاح پادگان مهاباد و سنندج در هفته آخر سال 57 آغاز شد. آیت‌الله طالقانی هم در بیانیه خود همان‌طور که گفتم این حرکت را نشانه پشت کردن به نهضت عظیم ملت ایران و ایجاد بستر مناسب برای دشمنان داخلی و خارجی انقلاب اعلام داشت.
[[page 281]]