اولین دیدار با امام

‏‏پس از آنکه امام به قم تشریف آوردند، برای اولین بار در فیضیه توانستم ‏‎ ‎‏امام را‏‎ ‎‏زیارت کنم. به جهت ابهت امام نتوانستم به ایشان نگاه کنم، اصلا‏‎ ‎‏چشم‌هایم را‏‎ ‎‏لایق نگاه کردن به ایشان نمی‌دانستم. بی‌اختیار اشک از ‏‎ ‎‏چشمانم می‌آمد و تمام اعضای بدنم می‌لرزید. با‏‎ ‎‏اینکه عضو انتظامات ‏‎ ‎‏مدرسه فیضیه بودم و دوستان مرتب به من تذکر می‌دادند که خودم را‏‎ ‎‏کنترل کنم، امادست خودم نبود، این حالت من تا‏‎ ‎‏جایی ادامه یافت که ‏‎ ‎‏دوستان زیر بغلم را‏‎ ‎‏گرفتند و مرا‏‎ ‎‏خارج کردند.‏

[[page 75]]