برخورد با مهمان

‏‏امام با‏‎ ‎‏دوستان و مهمان‌های خوانده و ناخوانده برخورد بسیار عالی ‏‎ ‎‏داشتند و هر کس را‏‎ ‎‏نسبت به شخصیت‌اش احترام می‌کردند.‏

‏‏زمانی که آقای پسندیده برادر بزرگشان تشریف می‌آوردند، تا‏‎ ‎‏جلو در ‏‎ ‎‏به استقبال او می‌آمدند و خیلی احترام می‌گذاشتند. آقای لواسانی که از ‏‎ ‎‏دوستان قدیم امام بودند هفته‌ای یک‌بار خدمت می‌رسیدند. او را‏‎ ‎‏نیز ‏‎ ‎‏خیلی مورد احترام قرار می‌دادند.‏

‏‏یک روز آیت‌الله اراکی به ملاقات امام آمدند. وقتی تشریف آوردند، ‏‎ ‎‏امام از جایشان بلند شده، ‌به استقبال ایشان رفتند. آقای اراکی هم از دور ‏‎ ‎‏دست بر سینه گذاشته و فرمودند: السلام علیک یابن رسول الله. وقتی ‏‎ ‎‏می‏‏‌‏‏خواستند دست امام را‏‎ ‎‏ببوسند، آقا‏‎ ‎‏نگذاشتند و سپس صورت هم ‏‎ ‎‏دیگر را‏‎ ‎‏بوسیدند. امام آقای اراکی را‏‎ ‎‏در کنار خود نشاندند و خیلی مورد ‏‎ ‎‏احترام قرار دادند.‏

‏‏یک روز هم آقای ربانی املشی در حال مریضی و در اواخر عمر، ‏‎ ‎‏خواسته بود که به ملاقات امام بیاید و یک‌بار دیگر امام را‏‎ ‎‏ببیند، او را‏‎ ‎‏با‏‎ ‎‏ویلچر و با‏‎ ‎‏حالت خاصی که گردنش کنترل نداشت به دیدن امام آوردند. ‏‎ ‎‏آقای املشی چشمش که به امام افتاد، گریه‌اش گرفت. آقا‏‎ ‎‏هم متاثر شد و ‏‎ ‎‏برای او دعاکرد. موقع خداحافظی امام پیشانی ایشان را‏‎ ‎‏بوسید.‏

‏‎[[page 93]]‎