مجله خردسال 123 صفحه 6

اما به جای­ابر در آسمان، سایه­ی پرنده را دید که به سوی رود پرواز کرد و رفت. صدای شکارچیها نزدیک و نزدیک­تر می­شد. پرندهها، جوجهها را به زیر بالهای خسته شان گرفتند. زمین چشم به آسمان دوخته بود تا پرنده از رود بر گردد. اما در آسمان جز خورشید داغ هیچ چیز نبود. پرنده بازگشت. بی­بال و زخمی، بی­آب و تشنه. بعد فریاد بود و تیر و شکار. زمین به آسمان نگاه کرد. ناگهان آسمان پر از پرنده شد. آنها نه خسته بودند، نه تشنه. پرواز کردند و رفتند. و بر جای پایشان، همان­جا که سایه­ی بالهایشان افتاده بود، گل رویید و گل رویید و گل رویید.