مورچه مورچه آواز خواند، هیچ کس نشنید. مورچه خندید،هیچ کس نفهمید. مورچه رقصید،هیچ کس ندید. اما مورچه خوش حال بود. می خواند و می خندید و می رقصید. چون خدا آواز او را می شنید، خنده اش را می فهمید و رقصیدنش را می دید.
