مجله خردسال 447 صفحه 10

درخت عباس یمینی شریف به دست خود، درختی مینشانم به پایش جوی آبی میکشانم کمی تخم چمن بر روی خاکش برای یادگاری میفشانم درختم کمکم آرد برگ و باری بسازد برسر خود شاخساری چمن روید در آنجا سبز و خرم شود زیر درختم سبزهزاری به تابستان که گرما رو نماید درختم چتر خود را میگشاید خنک میسازد آنجا را ز سایه دل هر رهگذر را میرباید به پایش خستهای بیحال و بیتاب میان روز گرمی میرود خواب شود بیدار و گوید:«ای که اینجا درختی کاشتی، روح تو شاداب!»