مجله کودک 17 صفحه 15

غذاهای نذری معمولاً بسیار لذیذ و معطر است؛ چون از برنج درجه یک، گوشت تازه و بهترین روغن­ها تهیه می­شود و بین عزادارن ایام محرم و فقیران و نیازمندان تقسیم می­شود؛ هر چند که بسیاری از مردم با وجود این­که نیازمند نیستند، به دلیل اعتقاد به برکت غذاهای نذری، سعی می­کنند هر طور شده کمی از آن غذا نصیبشان شود. در زمانهای گذشته، وقتی که غذا آماده می­شد و بخار معطر پلو خورشتهای ایرانی همه جا می­پیچید، مردم فقیر و نیازمند به امید خوردن یک وعده غذای گرم و چرب برای گرفتن سهمی از آن از سر و کول هم بالا می­رفتند. مسؤول تقسیم عذا با کفگیر پلو را برمی­داشت و در ظرف هرکدام از آنها مقداری می­ریخت. این کار آن­قدر ادامه پیدا می­کرد تا دیگ از پلو خالی می­شد و صدای کفگیری که به ته دیگ می­خورد، شنیده می­شد. این صدا علامت تمام شدن پلو بود. مردمی که غذا نگرفته بودند، با ناراحتی و ناامیدی به خانه بر می­گشتد و در پاسخ به زن و فرزندانشان می­گفتند: «موقعی نوبت به ما رسید که کفگیر به ته دیگ خورد!» رفته رفته کفگیر به ته دیگ خوردن در بین مردم ضرب­المثل شد؛ به طوری که امروزه، هر وقت کسی بخواهد بگوید قبلاً همه چی داشته­ام، ولی حالا چیزی ندارم و انتظار کمک نداشته باش؛ می­گوید: «متاسفم! کفگیر به ته دیگ خورده!» دوستانِ خوبِ مجله بسیاری از ضرب­المثل­ها در شهرها و روستاهای شما وجود دارند که ما ازآنها اطلاع کافی نداریم. شما و بخصوص پدر و مادرتان از آنها آگاهی دارید. برای ما این ضرب­المثل­ها و علت آنها را بنویسید. یک صفحه کاغذ 4A برای این کار کافیست. البته حتماً به نام خودتان و شهر یا روستایتان آن را چاپ می­کنیم؛ به شرط آن که نام و نشانی را فراموش نکنید! نشانی ما هم در صفحه 3 چاپ شده است. منتظریم.