آشنا و صمیمی،همچون
کودکان تاجیک
وقتی وارد شهر «دوشنبه» پایتخت
کشور تاجیکستان میشوید، احساس
غریبی نمیکنید. زبان مردم این شهر
فارسی است. هرچند با فارسی که ما حرف
میزنیم تفاوت دارد. اما آشنایی ما را به
غریبی تبدیل نمیکند.
کودکان تاجیک همچون کودکان ایران، با شعر و ادبیات فارسی انس
و الفت زیادی دارند. آداب و رسوم آنها با ما شباهت دارد. بسیاری
از بازیهای سنّتی و قدیمی کودکان ایرانی در بین کودکا ن تاجیک
نیز رواج دارد. آنها شاخهای از ایرانیان هستند که در شمال فلات
ایران زندگی میکنند. نوروز را جشن میگیرند و مسلمانند. اما
حدود 70 سال مجبور شدند دین خود را پنهان کنند. زیرا تاجیکها
در این مدت زیر نفوذ حکومت کمونیستی شوروی سابق زندگی
میکردند. شهر دوشنبه در این مدت به نام رهبر شوروی «استالینآباد»
نامیده میشد. این شهر در سال 1929 میلادی (1308 هجری شمسی)
روستایی کوچک و خوش آب و هوا بیشتر نبود. امّا رفته رفته به عنوان
پایتخت انتخاب شد. تاجیکها از سال 1991 میلادی (1371 هجری
شمسی) با از بین رفتن کمونیستهای شوروی مستقل شدند. تاجیکستان
یک شهر مهم دیگر هم دارد که «خُجند» نام دارد. این شهر هم در زمان
کمونیستها به نام یکی از رهبران شوروی «لنینآباد» نام داشت. در شهرها
و روستاهای تاجیکستان بوی آشنا و صمیمی فرهنگ ایران، هر دوستدار
فرهنگ این مرز و بوم را خوشحال میکند.
[[page 30]]
انتهای پیام /*