مجله کودک 32 صفحه 18

گذشت وگذشت و سهراب ده ساله شد.اما از نظر چند برابریه.بچه معمولی بود. یک روز... هی سهراب...چه توپِ توپی داری! هی هی هی از امروز مال من می شه چون من «هومان»رئیس بچه های محله­امففهمیدی؟ با کمال میل حاضرم یه دست گُل کوچیک باهاتون بازی کنم...اما توپ مال مَنه! اِخیلی پررویی بچه...الان یه درسی بهت می دم که یادت نره... نشونش بده «بارمانِ»کلبه سنگی! چَشم رئیس!