مجله کودک 33 صفحه 31

حافظه در رایانه حدود 40 سال پیش رایانه­ها، اندازه­هایی بسیار بزرگتر از امروز داشتند. پیش از آنها، ماشینهای حسابگر درست شده بودند. در همه این وسایل «حافظه» نقش مهمی داشت. حافظه در رایانه­های اولیه، به صورت هسته­های مغناطیسی به شکل واشرهای بسیار کوچکی بود که از جنس اکسید آهن ساخته شده بود. به این هسته­ها، سلول حافظه می­گفتند. می­توان هر کدام از این سلولهای حافظه را آهنربایی کرد. بدون اینکه بقیه سلولهای حافظه این خاصیت را به دست آورند. همچنین می­توان خاصیت آهنربایی آنرا خنثی کرد. هنگامی که یکی از این سلولهای حافظه را آهنربایی می­کنیم، نماینده عدد (1) می­شود و اگر خاصیت آهنربایی آنرا از بین ببریم (یا اصلا آنرا آهنربایی نکنیم)نماینده عدد (0) می­شود. در هر دو حالت، اطلاعات ذخیره شده در این سلولها که به صورت خاصیت مغناطیسی است به وسیله جریان الکتریکی دستگاه خوانده می­شود. امروزه به حافظه­های اطلاعاتی، حافظه­های «کرایوژنیک» می­گویند. در این حافظه­ها مواد مغناطیسی به کار نمی­رود. در حافظه­های کرایوژنیک، قطعه­های الکترونیکی تشکیل دهنده­ی حافظه، در درجه حرارتی تقریباً برابر صفر درجه مطلق کار خود را انجام می­دهند. این سرما حالتی را ایجاد می­کند که به آن قابلیت هدایت عالی می­گویند یعنی اطلاعات بدون کمترین مقاومتی از یک نقطه به نقطه دیگر منتقل می­شوند.