بعد از آن ساخت فیلم «گلنار» باعث شد که خیلی از کارگردانها و
فیملسازان برای ساخت فیلمهای کودک علاقه نشان دهند.
بطوریکه بسیاری از آنها کارشان را ابتدا با ساختن فیلمهای کودک آغاز کردند. این دوران خوب
و طلایی تا سال 1372 ادامه داشت که باعث شد به سینمای ایران از نظر اقتصادی کمک زیادی
بشود. اما متأسفانه سهلانگاری بعضی از کارگردانان و تهیهکنندگان باعث شد تا فیلمهایی ساخته
شوند که مردم از این فیلمها زده بشوند و الان در زمینه فیلم کودک و نوجوان، تولیدی نداریم.»
آقای شادمهر راستین نویسنده مطالب سینمایی و فیلمساز هم در این زمینه میگوید: ««از
سال 65 تا 70 دولت برای ساخت فیلمهای کودک و نوجوان به فیلمسازان کمک میکرد.
آموزش و پرورش هم سانسهای نمایش فیلم کودک را در صبحها خریداری میکرد. ولی الآن
این اتفاق نمیافتد و سینماگران هم برای ساختن فیلمهای کودک سرمایهگذاری نمیکنند. به
نظر میرسد فیلمسازان کودک نیز در این زمینه خسیس شدهاند. مشکل دیگر که باعث شد الان
فیلم کودک به مقدار کافی ساخته نشود، این است که بعضی فیلمسازان فکر میکنند بچهها
قدرت انتخاب ندارند و هر چه برایشان درست کنی، نگاه میکنند. این سطحی نگاه کردن نیز
به سینمای کودک کشورمان صدمه زیادی وارد میکند.»
[[page 8]]
انتهای پیام /*