مجله کودک 58 صفحه 30

شبهایی پر از شمع و فانوس محمدد از اندونزی وارد گپ شد. اپیکو از اوگاندا وارد گپ شد. زکیه: سلام علیکم، همه خوب هستید؟ من زکیه هستم از مصر. مانی: چه سلام کاملی! زکیه، حتما تو مسلمانی، درست می­گویم؟ زکیه: بله، و مادرم گفته بهتر است آدم در ماه رمضان سلام را کامل بگوید. ماریا از ایتالیا وارد گپ شد. خالد از عربستان وارد گپ شد. مالدینو: سلام، من برزیلی هستم. ببخشید می­شود یک کم واضح­تر صحبت کنید. رمضان یعنی چه؟ محمد: رمضان نهمین ماه سال قمری است. در رمضان، همه روزه می گیرند. ماریا: مثل این که بدتر شد! روزه یعنی چه؟ خالد: خب، وقتی می­گوییم روزه گرفته­ایم که از طلوع تا غروب آفتاب، نه چیزی بخوریم و نه چیزی بیاشامیم. مالدیو: این طوری که می­میرید؟! مانی: نه، نترس! هر سال یک میلیارد مسلمان روزه می­گیرند و هیچ اتفاقی هم برایشان نمی­افتد! به آن غذایی که موقع طلوع آفتاب خورده می­شود، می­گویند: «سحری» و به غذای عصر می­گویند:«افطار.» خالد: البته عربها به غذای صبح می­گویند: «سحور»! مالدینو: جالب شد، پس هیچی نمی­خورید... مانی: فقط این نیست. چیزهای دیگری هم هست. مثلا فرو بردن تمام سر در آب، یا قسم دروغ خوردن یا حتی به دیگران توهین کردن... تازه، فقط اینها هم نیست. کسی که روزه می­گیرد باید «تقوا» داشته باشد... ماریا: تقوا یعنی چه؟ محمد: یعنی این که کارهای بد نکنی و در مورد چیزهایی که انجام می­دهی، بیشتر فکر کنی. مالدینو: فکر کنم یواش یواش دارم می­فهمم. شماها از چی دارید حرف می­زنید. خب مسیحی­ها هم روزه دارند. فقط یک کم متفاوت­تر. در انجیل آمده: «در روزی که روزه­ای می­گیری، لذت کامل می­بری و تمام اعمالت گشایش می­یابد.»