مجله کودک 67 صفحه 10

خانوم بزرگ و آژان خانوم بزرگ» روبنده­اش را بست، چادرش را سر کرد، بقچۀ حمامش را برداشت، کفش­هایش را پوشید و راه افتاد. به هشتی که رسید، صدای «آقاجان» از اتاقش بلند شد: - کجا میری خانوم؟ مگه صد دفعه نگفتم توی مَطبَخ*، یه دیگ آب بذار گرم بشه. همون جا حموم کن! خانوم بزرگ ایستاد و گفت: - برای چی آقا؟ مگه درِ حموم رو گِل گرفتن ؟ اینجا توی این سرما خودم رو بشورم که مریض بشم و بیفتم کنج اتاق؟ آقا جان، عصا زنان از در اتاقش بیرون آمد و روی ایوان ایستاد و با مهربانی گفت: - خدا نکنه خانوم، اون مرض بخوره توی کمر رضاخان قلدر که مارو به این روز انداخت. ولی اگه شما با حجاب بری توی کوچه که آژان­ها* می­گیرنت، می­برنت، اون وقت من بیچاره می­شم! خانوم بزرگ، شیرین خندید و گفت: - دشمنت بیچاره بشه آقا، آژان کی باشه که بتونه منو بگیره! صبرکن و دندون رو جیگر بذار، میرم و صحیح و سالم بر می­گردم... هنوز به انتهای کوچه نرسیده بود که صدای کلفتی گفت: - ایست! چند تا زن که نزدیک خانوم بزرگ، با ترس و لرز راه می­رفتند، به محض شنیدن صدای آژان فرار کردند و هر کدام از درخانه­ای تو رفتند و در را بستند. امّا خانوم بزرگ مثل شیر ایستاده بود. آژان اخموی سبیلو جلو آمد و گفت: - عجب رویی داری زن؟ اقَلاً فرار می­کردی! خانوم بزرگ با تندی جواب داد: - اوّلاًکه فرار مال دزداس، من که دزد نیستم، ثانیاً، از دست کی فرار کنم. - خب معلومه، از دست من! تو؟ تو مگه آژان نیستی؟ تو باید حافظ جون من باشی. برای چی از تو بترسم؟ آژان سیبلو که حوصله­اش سر رفته بود، با بد اخلاقی گفت: - صورتت رو که نمی­بینم، اما از صدات معلومه سنّ و سالی داری،پس خودته به نفهمینزن، اینا چیه که تنت کردی؟ خانوم بزرگ خندید و گفت: - همون چیزی که مادر و خواهرت، یک عمر تنشون کردن. تو که از فرنگ نیومدی، مال همین آب و خاکی. اگه نیستی، بگو. بگو تا بدونم با هم وطن خودم طرفم یا با اجنبی*؟ آژان سبیلو کـه به رگ غیرتش برخورده بود، گفت: - این حرفا کدومه؟ اجنبی چیه؟ احترام خودتو نگه­دار مادر! - مادر؟ تو به من میگی مادر؟ خدا نکنه که من مادر تو باشم! آژان سبیلو که خیلی ناراحت شده بود، گفت: