مجله کودک 81 صفحه 6

گزارش دوست اگر کارگرها نباشند، چرخ های پیشرفت از حرکت می ایستند امیر قمیشی صدای کار با دستگاه های مکانیکی و الکترونیکی از هر طرف به گوش می رسد. تعداد زیادی کارگر پرتلاش و زحمت کش مشغول کار با این دستگاه های بزرگ و پر سر و صدا هستند. یازدهم اردیبهشت، روز جهانی کارگر است. به همین خاطر به یکی از کارخانه های خودروسازی اطراف تهران و به میان تعدادی از کارگران این کارخانه آمده ایم تا به مناسبت این روز، پای صحبت عده ای ازآنها بنشینیم. آقای «مصطفی غلامی» سی وپنج ساله است و حدود ده سال از آغاز به کار او در این کارخانه می گذرد. آقای غلامی می گوید: «بیست و پنج ساله بودم که به تهران آمدم و بعد از مدت کوتاهی کار در یک مغازه مکانیکی، با خبر شدم که این کارخانه به تعدادی کارگر فنی نیازدارد. من هم بعد از مراجعه به بخش اداری کارخانه، اول به طور موقت و بعد هم ثابت در اینجا به عنوان کارگر فنی استخدام شدم.» از آقای غلامی می پرسم: «معمولاً روزها از چه ساعتی کار در کارخانه را آغاز می کنیدو تا چه ساعتی به کار در اینجا ادامه می دهید؟»آقای غلامی پاسخ می­دهد: «معمولاً هر روز حدود ساعت 5 صبح ازخواب بیدار می شوم و بعد از نماز و صبحانه به کارخانه می آیم و از ساعت 8 صبح تا 4 بعدازظهر یکسره مشغول به کار در کارخانه هستم. البته گاهی که کارها کمی سنگین می شود، شاید یکی دو ساعتی هم بیشتر سر کار بمانم تا کارهایم را کامل کنم و بعد به خانه بر می گردم» از آقای غلامی می­خواهم تاکمی از خانواده شان برایمان­بگوید. آقای غلامی می­گوید:«ما در یک خانواده چهار نفری زندگی می­کنیم من و همسرم صاحب دو فرزند پسر به نامهای احمدو مرتضی هستیم. که یکی در کلاس سوم و دیگری در کلاس اول دبستان درس می خواند. البته احمد و مرتضی هر دو از شاگردان زرنگ و درس خوان مدرسه شان به حساب می­آیند و ما به آنها افتخار می کنیم.» ازآقای