مجله کودک 107 صفحه 7

· پس چرا هیچ یک از آنها به اندازه پطرس یا شخصیت­های معروف داستانی جهان ، بین بچّه­ها معروف نشده­اند؟ خُب این چند علّت دارد . اوّل این که هنوز زمان زیادی از سال­های جنگ نگذشته است . شما حتماً فیلم­های پارتیزانی را که دربارۀ جنگ جهانی دوم در اروپا ساخته می­شود ، دیده­اید . الآن چهل پنجاه سال از آن روزها می­گذرد ، ولی کشورهای درگیر جنگ هنوز دارند دربارۀ آن کار می­کنند. علّت دیگر ، کم­کاری خود ماست . کسانی که برای بچّه­ها شعر و قصه می­نویسند ، باید به راه­های ماندگار کردن قهرمانان جنگ در جهان نیز فکر کنند . علّت بعدی ، به مسئولان فرهنگی و تبلیغی کشور برمی­گردد .آنها هم باید به فکر تبلیغ مؤثرتری از چهرۀ این قهرمانان باشند . چرا باید بچه­های کشورهای اسلامی ، تی­شرت­هایی بپوشند که روی آنها عکس هنرپیشه­های آمریکایی حک شده ، امّا هیچ بچّه­ای در غرب ، تی­شرت نپوشد که مثلاً عکس حسین فهمیده روی آن باشد ؟ · واقعاً فکر می­کنید این اتفاق خواهد افتاد ؟ یعنی با آن همه تبلیغی که در دنیای غرب ، علیه کشورهای اسلامی می­شود، آیا امکان دارد که روزی بچه­های آمریکا و اروپا ، از نشانه­های شرقی و اسلامی استفاده کنند ؟ چرا که نه ؟ مگر عکس آن اتفاق نیفتاده ؟ چرا همیشه ، ما باید مصرف­کنندۀ تبلیغات آنها باشیم ؟ البته این راه ، طولانی و دشوار است ولی بالاخره از جایی باید شروع کرد . مثلاً همین عروسک­های دارا و سارا ، آغاز خوبی برای مقابله با نشانه­های فرهنگ غرب بود. هر چند، به این زودی­ها حریف ، عروسک­ها و لباس­ها و لوازم­التحریر «باربی« نمی­شود. ولی اگر شبیه این کارها پشت سر هم اتفاق بیافتد ، ما هم راه­های تازه و مؤثرتری را برای تبلیغ فرهنگ خودمان پیدا می­کنیم . · بچه­ها چطور ؟ به نظر شما آیا بچه­ها بعد از آن همه انسی که با نشانه­های غربی گرفته­اند، به محصولات فرهنگی خودمان هم علاقمند می­شوند ؟ اتفاقاً بچّه­ها نسبت به بزرگترها ، پذیرش بهتری دارند. مثلاً دختر خود من ، از بچه­هایی بود که همیشه برای داشتن وسایل باربی بهانه می­گرفت . وقتی که کمی بزرگتر شد و خواست به کلاس اوّل دبستان برود ، من با او صحبت کردم و به زبان ساده، از خوبی­های فرهنگ خودمان با او حرف زدم. به او گفتم که باربی هم چیز قشنگی است و ما به نشانه­های فرهنگی کشورهای دیگر احترام می­گذاریم . امّا بهتر است در زندگی ، از نشانه­های کشور خودمان استفاده کنیم . آن وقت مثال پرچم را زدم. گفتم که هر کشوری یک پرچم دارد که مال مردم همان کشور است . ما در کتاب­هایمان با همۀ پرچم­ها آشنا می­شویم و به آنها احترام می­گذاریم ، امّا پرچم سه­رنگ خودمان را با هیچ چیز عوض نمی­کنیم . حالا او از چیزهایی که خودمان داریم ، کاملاً لذت می­برد. · دیدار ما به پایان رسید و از موضوع محمد حسین فهمیده دور شدیم . در پایان ، اگر حرف دیگری در این­باره باقی مانده با بچّه­ها در میان بگذارید .0 صحبت آخر با بچّه­هاست : من فکر می­کنم شما بچّه­ها ، مسئولیت بزرگ­تری از همه ما دارید . چرا که به زودی قلم­ها به دست شما می­افتد و شما هستید که باید دغدغه­های امروز را به نسل فردا منتقل کنید. هر چند شما سال­های دفاع مقدّس را ندیده­اید. امّا در اطرافتان راه­ها و وسیله­های فراوانی برای آشنایی با حماسه­های جنگ وجود دارد . به بچّه­های خودتان فکر کنید ، به آنهایی که سالهای بعد به دنیا می­آیند و هر چیز ر ا باید از زبان شما بشنوند0 از همین حالا برای آشنایی با شهید فهمیده­ها ، وقت بگذارید و کنجکاوی کنید. اگر در هشتم آبان 1359 ، وظیفۀ محمد حسین فهمیده این بود که با نارنجک به مصاف تانک برود، وظیفۀ ما در آبان 1382، دانستن و فهمیدن علّت جانبازی اوست . اگر راز این حماسه را کشف کنیم ، ما هم فهمیده می­شویم .