مجله کودک 117 صفحه 22

یاد دوست خاطرات دوست ... امام نماز را با آرامش و به کوتاهی می خواندند. اصرار داشتند که حتماً نماز را در اول وقت بخوانند و از تأخیر نماز در اول وقت ناراحت می شدند. قنوت نماز را زیاد طول نمی دادند. نماز شب ایشان، حتی در مواقع بحرانی ترک نمی شد و زیارت شعبانیه را نیز همیشه می خواندند. هنگام غروب در ماه رمضان یک جزء قرآن را می خواندند . هنگامی که وارد حرم حضرت معصومه (س) می شدند، در حرم و ضریح مبارک را می بوسیدند. سپس سلام مختصری می دادند و بر می گشتند. عصر چهارشنبه که درس آخر هفته خود را می گفتند، به حرم نیز مشرف می شدند. بعد از درس و هنگام خروج از حرم به طلبه ها می گفتند که پشت سر ایشان حرکت نکنند. *** اگر شکست نظامی در دوران جنگ واقع می شد، خیلی ناراحت نمی شدند و می فرموند این کارها را باید به خداوند محول کرد، اگر ما کشته شویم هم پیروزیم. در دیدار با خانواده شهدا، بسیار ناراحت می شدند، اما گریه سر نمی دادند. ولی در روضه ها، مانند ابر بهار گریه می کردند. *** امام در مسجد اعظم قم، درس اصول می گفتند. یک روز عصر، درس ایشان طول کشید و به زمان اذان مغرب رسید. مؤذّن مسجد که از این موضوع اطّلاعی نداشت،