مجله کودک 126 صفحه 22

یاد دوست احمد عزیز نامه دوست پسرم ! تو با آن که در هیچ شغلی از شغل های سران اسلامی ... وارد نیستی این سیلی های طاقت فرسا را که می خوری ، برای آن است که فرزند منی و به حسب [بنابر] فرهنگ غرب و شرق ، باید من و هر کس به من نزدیک ، و به ویژه تو که از هر کس نزدیکتری ، مورد تهمت و آزار و افترا واقع شود . در حقیقت جرم تو این است که فرزند منی و این در نظر آنان جرم کمی نیست. پسر عزیزم! بارها به من گفتی که درباره ی تو صحبتی که ... تبرئه تو از این تهمت ها ست ، نکنم . واین را برای اسلام و مصلحت جمهوری اسلامی گفتی . لکن من اگر در این ورقه برخلاف آنچه گفتی درباره تو چیزی بگویم ، برای ادای تکلیف الهی است که یک نفر مسلمان یا بنده ی خدا برای من مورد این همه تهمت و آزار باشد و من آنچه می دانم درباره او نگویم.