«سام سیدین» می گوید: «لقب امام حسن (ع) «مجتبی» و کنیه مبارک ایشان «ابا محمد» است. این امام بزرگوار به خاطر بخشندگی بسیارشان به کریم اهل بیت (ع) مشهور شده اند. گفته می شود در زمان زندگی این امام بزرگوار همیشه در خانه ایشان بر روی فقرا و نیازمندان باز بوده است و غذا هم برایشان مهیا بوده تا کسی گرسنه نماند». او ادامه می دهد: «تا آنجا که من تحقیق کرده ام امام حسن مجتبی (ع) در طول زندگی پر برکتشان بیست مرتبه با پای پیاده به سفر حج رفتند و سه بار هم تمام دارایی خودشان را نصف کردند و به مستندان بخشیدند».
«محمد علی فردوسی جاه» در مورد دوران امامت امام حسن (ع) تحقیق کرده است او می گوید: «امام حسن (ع) در سال چهلم هجری و بعد از شهادت پدر بزرگوارشان حضرت علی (ع) مبه عنوان دومین امام عزیز ما به امامت رسیدند. از مظلومیت های امام حسن (ع) این است که ایشان با وجود نفرتی که از بنی امیه داشتند و تهمت هایی که دوستان نادان و دشمنان دانا به ایشان می زدند به خاطر حفظ اسلام سکوت کردند و ظاهرا صلح با معاویه را پذیرفتند. صلحی که چه بسا از نبرد امام حسین (ع) در کربلا بر ایشان دشوارتر بود. اما همین صلح مصلحتی نیز درست به اندازه قیام عاشورا در حفظ دین اسلام موثر و واجب بوده است».
«مهدی جعفری» که در مورد شهادت امام حسن (ع) مطالعه کرده است می گوید: «امام حسن (ع) مدت ها قبل شهادت مظلومانه خود را پیش بینی کرده بودند و عاقبت هم با سم کشنده ای که معاویه تهیه کرده بود و به دست «جعده» همسر خیانتکار امام رسانده بود شهادت رسیدند. شهادت ایشان در روز پنجشنبه 28 صفر سال 49 هجری تمام شیعیان و حق طلبان را برای همیشه داغدار کرد».
همان طور که بچه ها گفتند امام حسن مجتبی (ع) به خاطر بخشندگی فراوانشان به کریم اهل بیت (ع) شهرت دارند. پس چقدر خوب است تا در این روزها و شب های عزیز امام دوممان را واسطه خود و خدا قرار دهیم و آرزوهایمان را بخواهیم. خوب است بدانید کمتر کسی از ایشان چیزی خواسته و به آن نرسیده است پس ما را هم دعا کنید.
هواپیمای میتسوبیشی معروف به Zero
[[page 15]]
انتهای پیام /*