مجله کودک 142 صفحه 15

لغت نامۀ قرآنی حرف اول :ب بَصیر کلمۀ«بصیر» در آیه­ها و سوره­های مختلف قرآن زیاد به کار رفته است. معنای ساده این کلمه: «بینا» ست. امّا این کلمه، یکی از مهم­ترین اسم­ها و صفت­های خداوند است. و به همین دلیل ما نمی­توانیم «بصیر» را خیلی راحت و ساده ، «بینا» معنا کنیم. چون بینایی خداوند با بینایی ما آدم­ها فرق دارد. البته کلمه «بصیر» درباره آدم­های «بینا» یا «هوشیار» یا «دانا» هم به کار می­رود، ولی در قرآن «مجید»، هر جا کلمه «بصیر» بر می­خوریم، اسم یا صفت خداوند است و نامی است که خدای بزرگ به خودش داده است. آن وقت با کمی دقت می­بینیم که این «بینایی»، یک جور بینایی مخصوص است که جز خداوند، هیچ کس آن را ندارد. خداوند، بدون این که چشم­های مثل چشم­های ما داشته باشد، در هر لحظه، همۀ چیزهایی را که خودش آفریده ( چه در آسمان­ها و چه در زمین) می­بیند، و از حال همۀ آفریده­هایش آگاه است. مثلاً می­داند که در همین لحظه کدام بنده­اش در خواب است، کدام بنده­اش بیدار است، کدام بنده­اش راست می­گوید، کدام بنده دروغ می­گوید، کدام بنده بیمار است، کدام بنده قرض دارد، کدام بنده در زندان است، کدام بنده در اتوبوس یا هواپیما است، کدام بنده در امتحان تجدیدی آورده است، کدام بنده خیال گناه کردن دارد و...... خدا، همۀ این چیزها را در همه وقت می­بیند و می­داند و هیچ­وقت، چیزی از نظر او پنهان نیست. این معنای بصیر است. 3- محل نشستن پاروزدن 4- پیشانی گوندولا به نام«فرو» که دارای تزئین است. 5- بدنه گوندولا که از چوب ساخته می شود.