مجله کودک 177 صفحه 4

حکایت بنده­ای صالح در اوج قدرت رژیم شاه ، امام در تبعید و با وجود دشواری­های زیاد ، هیچگاه دست از مبارزه نکشید. پیام­ها و سخنرانی­های او ، یکی پس از دیگری ، امید به پیروزی را در دل­ها زنده نگه می­داشت. در فروردین 1346، امام خطاب به حوزه­های علمیه ایران نوشت :«من به شما آقایان محترم و به ملت ایران اطمینان می­دهم که دستگاه ]رژیم پهلوی[ با شکست مواجه خواهد شد ... اینها رفتنی هستند و شما باقی هستید .» در روز 26 فروردین همین سال امام نامه­ای برای نخست­وزیر شاه (امیرعباس هویدا) نوشت و در آن به پیمان دوستی بین رژیم شاه و رژیم صهیونیستی شدیداً اعتراض کرد و چنین هشدار داد : «با اسرائیل دشمن اسلام و مسلمین ، آواره کننده بیش از یک میلیون مسلم ]مسلمان[ بی­پناه، پیمان برادری نبندید . عواطف مسلمین را جریحه­دار نکنید ... اقتصاد کشور را به خاطر اسراییل وعمال ]سرسپردگان[ آن به خطر نیاندازید . فرهنگ را فدای هوس آنها ننمایید... از قهر خدا بترسید ، از قهر ملت به هراسید .» اما شاه به هشدارهای امام توجهی نمی­کرد. با اینکه در آن روزها ،کشورهای مسلمان در آستانه جنگ با اسرائیل قرار داشتند ، بازار کالاهای اسرائیل در ایران پررونق بود و انواع میوه ، مواد غذایی ، مرغ و تخم­مرغ اسرائیلی با قیمتی کمتر از تولیدات داخلی به فراوانی یافت می­شد. چندی بعد در خرداد همان سال (1346) امام فتوای انقلابی صادر کرد که بر اساس آن ، برقراری هرگونه رابطه تجاری و سیاسی بین دولت­های اسلامی و اسراییل ، حرام اعلام شده بود. پس از این موضوع ،رژیم شاه انتقام خود را با حمله وحشیانه به منزل امام در قم و غارت اسناد و کتاب­های ایشان و یورش به مدارس قم و جمع­آوری آثار و عکس­های امام ، عملی کرد... (ادامه دارد) هویدا نخست وزیر شاه سالی فهمیدم که چه جوری باید از شر بو راحت بشیم! راستی پس اون کجاست؟ سالی بو.. و ! مایک: این که فقط یک بسته آشغاله!